Odmiany tymotki łąkowej

Tymotka łąkowa, nazywana też brzanką pastewną, to popularna w naszym kraju roślina łąkowa i pastwiskowa. Należy do traw wysokich i luźnokępkowych. Wyróżnia się wysokimi walorami pokarmowymi i smakowymi. Można nią skarmiać zwierzęta zarówno w postaci zielonki, jak i siana. W uprawie znajduje się wiele odmian tymotki łąkowej. Poniżej przedstawiamy charakterystykę wybranych z nich.

Charakterystyka wybranych odmian tymotki łąkowej

Do rejestru Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych (COBORU) wpisanych jest 13 odmian tymotki łąkowej. Zdecydowana większość to odmiany pastewne. Do odmian wczesnych, polecanych do uprawy na terenie Polski, zalicza się Egidę. Szybko rozpoczyna ona wiosenną wegetację i odrasta po koszeniu. Wyróżnia się także plennością i odpornością na wyleganie. Podobnymi zaletami charakteryzuje się Secesja. W grupie odmian średnio wczesnych znajduje się między innymi Owacja. Jest ona zimotrwała i stosunkowo odporna na suszę. Zapewnia wartościową paszę bogatą w białko. Wysoką odpornością na choroby grzybowe wyróżnia się z kolei Tamiza.

Odmiana tymotki łąkowej Egida Małopolskiej Hodowli Roślin charakteryzuje się wysokim potencjałem plonowania na terenie całego kraju. Jest dostosowana do wzrostu na terenach górskich, ponieważ dobrze radzi sobie z mrozami. Można ją siać zarówno jesienią, jak i wiosną. Wyróżnia się wysoką zawartością składników pokarmowych i znakomitą strawnością. Dzięki walorom smakowym jest chętnie wyjadana przez zwierzęta. W rejestrze COBORU znajduje się tylko jedna odmiana gazonowa tymotki łąkowej – Timoturf. Sprawdza się ona jako składnik mieszanek przeznaczonych na trawniki.

Wymagania stanowiskowe tymotki łąkowej

Tymotka łąkowa lubi stanowiska żyzne i wilgotne. Dobrze znosi zalewanie. Szybko zanika na glebach torfowo-murszowych i mułowo-glejowych o słabym uwilgotnieniu. Nie jest odporna na suszę. Jej nasiona najlepiej kiełkują w temperaturze 16-18°C, ale są w stanie wschodzić także przy temperaturze 4-5°C. Tymotka łąkowa wykazuje wrażliwość na niedobory cynku i manganu, ale radzi sobie z brakiem żelaza. Jej wzrostowi sprzyja obecność w glebie boru i molibdenu. Nie jest gatunkiem azotolubnym, więc nie potrzebuje intensywnego nawożenia azotowego. W przypadku jego stosowania może być łatwo zagłuszana przez inne gatunki roślin.